Երկնքում մի Լուսնյակ անունով աղջիկ կար: Նա ամեն երեկո  նստում էր ամպի ծայրին և իր շողքը գցում ծովին, բոլոր գազանները ամեն երեկո հավաքվում էին ծովի մոտ և հիանում Լուսնակով: Լուսնյակի մազերը կարծես ոսկու մի կտոր էին, աչքերը ինչպես աստղային երկինք, նրա թշիկները վարթագույն էին: